Rezyliencja – takie ładne słowo, jedno z moich ulubionych. Odzyskiwanie sił, elastyczność, umiejętność adaptacji, siła wewnętrzna. Otrzepywanie się po porażce, wychodzenie z zakrętów życiowych. Łagodność połączona z celem i planem, choć ramowym. Łagodność względem siebie, bycie dla siebie dobrą, a jednocześnie wciąż i wciąż, niezależnie od zmieniających się warunków, adaptowanie się do...
Kiedy w trakcie usg lekarka się nie odzywała, tylko w skupieniu obserwowała ekran, zaczęłam przeczuwać że coś jest nie tak. „Nie wygląda to dobrze, muszę Ci wystawić skierowanie do szpitala”. Fachowo nazywa się to pregnancy of unknown location. Na razie na szczęście obyło się bez szpitala, bo beta hcg drastycznie spadło, co sugeruje że organizm sam tę ciążę zakończył. Zatem...
Nie lubię czekać. Lubię działać, lubię planować, lubię wiedzieć na czym stoję. Słabo znoszę niepewność. Jednocześnie – kiedy stoję przed możliwością spełnienia się mojego marzenia – wolę chwilę odczekać, zanim zacznę się na maksa cieszyć. Wolę upewnić się, że mi się to nie wydaje, że sobie tego nie wymyśliłam, i że nic nie przyjdzie i zaraz mi tego nie spierdoli. Tak jakby beztroskie...
Ostatnio żyłam w cyklu dwutygodniowym. Od inseminacji – dwa tygodnie do wyników. Od wyników – dwa tygodnie przygotowywania się do kolejnej inseminacji. I tak w kółko. Po ostatnim zabiegu, po – a jakże – kolejnych dwóch tygodniach, znów czekałam na wynik. Niestety, wyszedł negatywny. Pojechałam więc na kontrolne usg, żeby ustawić stymulację hormonalną na kolejny cykl...
Kiedyś pisałam, że o moich staraniach można by nakręcić niezły serial. Zwłaszcza początki z zamawianiem nasienia z banku dawców samodzielnie…. no działo się. Od jakiegoś jednak czasu już nie było nagłych zwrotów akcji, wszystkie ścieżki zostały przetarte i uporządkowane, nuda Panie… Aż do dziś. Dziś był szczyt hormonalny, organizm świrował. Do tego hardcorowy dzień w pracy, lista...
Kolejne miesiące, kolejne próby. Trochę to już zaczyna się robić rutyna. Początkowo moje starania były chyba bardziej uduchowione, dużo myślałam o swoim dziecku, czytałam książki, snułam marzenia. Teraz stało się to bardziej procesem medycznym: ciągłe usg, monitoring cyklu, badania krwi, stymulacja hormonalna i idące za tym dość średnie samopoczucie. Teoretycznie w tym cyklu szanse mam – ze...
Ostatnio było trochę o smutku, o walce z systemem. O tym jak trudno emocjonalnie jest starać się o dziecko samodzielnie, ale też jak wali się głową w mur systemowych ograniczeń. Nie chciałabym tego smutku, frustracji i ciężaru w żaden sposób umniejszać, czy mu zaprzeczać. Ale jednocześnie też nie chcę pozwolić mu zamienić się w kamień w żołądku, którego nie sposób już będzie po jakimś czasie...
Trzecia próba najprawdopodobniej się nie powiodła. Piszę że najprawdopodobniej – a nie na pewno – bo ostateczne potwierdzenie będzie jutro. Niemniej szanse już malutkie. Zabolało. Rozczarowało. Zabrało energię i radość. Pewnie na chwilę, bo przecież za 2 tygodnie kolejna próba. Ale na ten moment mi ciężko. Przyznaję, że mnie to też zdziwiło, bo czułam się w tym cyklu inaczej. Być może...
Siedziałam w poczekalni i czekałam na wizytę. Czułam się delikatna, wrażliwa, trochę nieswoja. Tym razem mocno tę wizytę przeżywałam. Nie wiem do końca dlaczego, przecież to już rutyna, badania które pozwalają określić najlepszy moment na zapłodnienie. Może to prowadzona ostatnio walka z nieprzyjaznym systemem tak mnie naruszyła, to bolesne odbijanie się od niego? A może to świadomość, że próbuję...
Świadomość, że zdecydowałam się na samodzielne macierzyństwo, napawa mnie dumą i poczuciem własnej siły i sprawczości. Jestem z siebie dumna, że się zdecydowałam, że realizuję ten trudny plan mimo przeciwności, że mam odwagę walczyć o swoje szczęście i marzenia. Że mam odwagę być inna, działać inaczej niż większość ludzi, wiedząc przecież że nie wszyscy będą moje wybory rozumieć czy wspierać. Ta...